19 Haziran, Çarşamba günü, saat: 17.00'da, Çağlayan Adliyesi'nden serbest bırakıldık.
Polisin, Cumartesi akşamı başlattığı gezi harekâtı akabinde, Divan Otel önündeki park sakinlerine asitli sularla saldırmaya devam etti. Buna tepkisini göstermek isteyen insan yığınlarına, biber gazlarıyla karşılık veren polis, pazar günü Taksim'den, Kabataş'a kadar bütün sokakları şiddet alanına çevirdi.
Cihangir'de, arkadaşımızın evinden çıkıp ne oluyor diye baktığımızda, Ayça'yla birbirimize kelepçelenerek gözaltına alındık. Biber gazlarına boğulmuş Tophane, Kabataş caddelerinde büyük bir gurupla, zırhlı polis otobüsüne bindirildik. Polis otobüsünde Karaköy yönünde ilerlerken, eylemci gurupların taş yağmuruna tutulduk. Polis, ölüm korkusu hissetmiş olacak ki, olay sonrasında, hislerini bize karşı şiddete dönüştürdü. Küfürler etti, sikmekten, sokmaktan bahsetti. Buradaki kadınları nasıl becereceğini kustu. Hiçbir zaman taş atmadığını söyleyen insanları tokatladı.
Sonrasında, Vatan Emniyet'e getirildik. 25 kişilik otobüste, 48 kişiydik. Alışverişten dönen teyze ve kızı; AKP'ye oy vermiş, ama bu anlamsız polis şiddetine tepki göstermek isteyen abimiz; ilk kez tepki yürüyüşüne gelmiş olan biz gençler hep beraberdik. Sonrasında polis havalandırmayı kapattı, kaloriferi açtı dışarı çıktı. Bir buçuk saat, avukatlar gelene kadar pişirildik, sırılsıklam olduk, baygınlık geçirenlerimiz oldu.
9 saatlik otobüs süreci sonrası betonda geçen yarı uykulu, baygın 6 saat ve nezaret günleri başladı. Nezaret ağzına kadar doluydu. gece yarısı sorgulamaları,yasalmış gibi gösterilerek parmak izi ve fotoğraf alımları, keyfi gece uyandırmaları, çarşılı arkadaşların direnme azmiyle kolay atlatıldı.
Çarşamba günü, ikindi zamanı, savcılıkta ifade sonrası bir kısmımız salıverildik. Kalanlarımız, gece bırakıldı. Evimize 3 gün sonra dönebildik.
Bu olaylar bizde direniş umudunu doğurdu. Devletin; baskı ve şiddetle yıldıracağını zannettiği insanlar ortak baskı karşısında en güzel dayanışma örneklerini gösterdi. Bir peçete parçasını bile, 4'e bölüp kullandık, yarım simidi 5 kişi paylaştık. Korkuyla yüzleşmeyi öğrendik. Yeni insanlar tanıdık. Şimdi umutsuzluğumuz umuda dönüştü. Mücadele devam ediyor...
Listesini, internetten bulacağımız parklar; 9.00'da, forum alanlarına dönüşüyor. Yaşadığımız şehirlerin sorunlarını tartışıyoruz. Anlamak istemeyen, şiddet dolu konuşan devlet diline karşı, halk olarak yanıtlar arıyoruz.
AVM'lere gitmiyoruz. Mağaza zincirlerine gitmiyoruz. Yaşamımızı güzelleştiren parklara, kendi yaratıcılığımızla çiçekler dikiyoruz. Her türden toplumsal olaya karşı farkındalık geliştiriyoruz. Sürekliliğin sağlanması için, neler yapabileceğimizi tasarlıyoruz. Ortak sözümüzü, mecliste dillendirecek kanalları arıyoruz. Demokrasinin, 4 yılda bir sandığa gitmek olmadığını biliyoruz. Yerel seçimden, genel seçime değişecek olan anayasaya; anlamadan ve tartışmadan, hayatımızı sınırlayan tek gecede geçirilen yasalara yön vermek istiyoruz.
Biz halkız. İnsanız, işçiyiz, işsisiz, öğrenciyiz, kadınız, eşcinseliz, sendikasızız, türbanlıyız, ateistiz, aleviyiz, deistiz, müslümanız, hristiyanız, örgütlüyüz, örgütsüzüz, evsisiz, dilenciyiz, ev kadınıyız, sanatçıyız, alkoliğiz; yani biz halkın her kesimiyiz.
Ayça ve Volkan
Yayının oluşturulma tarihi: 21 Haziran 2013
Bugün: 27 Ağustos 2013, Kuvayı Milliyeci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder